De lessen van mijn moeder: een gastblog van Fien Vermeulen

Februari 2023 – Soesterberg

Eenmaal in de kleedkamer staan de tranen bijna in haar ogen. Even zitten. Ze is verdrietig. Niet om haar borst waar ze een tijdje geleden afscheid van nam, maar om iets anders dat de kanker van haar afpakte: haar energie.

Het is pijnlijk om haar zo te zien. Angstig. Vroeger zou ik gezegd hebben dat ik haar emoties van haar had willen overnemen, maar dat wil ik niet meer. Dat helpt haar niet, want ook dan zou het niet weg zijn. Gewoon even naast iemand gaan zitten, zei mijn psycholoog ooit. Mama herkent zichzelf op sommige dagen niet meer, vertelt ze. Dan lukt het eigenlijk al niet om een boodschapje te doen. Werken is uitgesloten. Op deze moeder-dochter-dag waar ze zo naar had uitgekeken is ze om 10 uur ’s ochtends al kapot, vooral van het autoritje waarbij ze alleen naast me hoefde te zitten.

“Vind jij het lelijk?”, vraagt ze terwijl we onder de douche staan na het stoombad. Ik kijk naar het vijftien centimeter lange litteken dat de huid over haar ribben tekent.
“Nee”.
Ik denk even na. Zelfs met een missende tiet, ziet ze er na ons gesprek meer in balans en lichter uit, dan ik haar in jaren heb gezien.
“Ik vind het ook niet mooi”, zeg ik.
Ze knikt en glimlacht omdat ze precies weet wat ik bedoel. “Het is gewoon precies mij”.
En dat is het.

Vier kopjes koffie en thee, dat ene stoombad, een massage, een dutje en een salade later is het genoeg. Met een vol hart en een leeg en rustig hoofd breng ik haar ’s middags weer thuis. We waren dicht bij elkaar vandaag. Dankbaar denk ik aan de mooiste les die een moeder een kind wat mij betreft kan meegeven. Ja, naaktheid is kwetsbaar. Maar de kracht van een moedig iemand die zich blootgeeft en zichzelf durft te zien en durft te zijn – die stevent boven alles uit.

Oktober - 2023

Toen ik door Norah werd gevraagd of ik het gezicht wilde zijn van deze speciale collectie voor Pink Ribbon, hoefde ik niet lang na te denken. Als jong meisje droomde ik ervan kledingontwerpster te worden. Mijn eindproject in groep 8 was dan ook het ontwerpen en naaien van mijn eigen galajurk voor het schoolfeest. Samen met mama ben ik weken bezig geweest met het tekenen, maken van patronen en uiteindelijk samen pielen achter de naaimachine.

Mijn moeder is een creatieve duizendpoot. Je kunt haar uittekenen in een mooie jurk. Dat draagt ze het allerliefst. Ze heeft me altijd geleerd dat het fijn is om jezelf goed te verzorgen. Te vertroetelen. Mooi aan te kleden. Niet omdat het leven gaat om uiterlijkheden, maar omdat ieder mens die aandacht van zichzelf zo waard is.

De volmondige ‘ja’, die ik antwoorde op de vraag van Norah, kwam vooral voort uit de lessen die ik van mijn moeder leerde. Aandacht, zelfliefde, kwetsbaar durven zijn. Dat alles is onderdeel van houden van jezelf. Deze speciale collectie voor Pink Ribbon is er daarom voor alle vrouwen. Zij die dat al doen. Zij die er een zetje voor nodig hebben. Zij die anderen helpen dat ook te kunnen. En dat doen we dus. Ieder item is iets voor jezelf én voor een andere vrouw die je daarmee helpt. Met je aankoop en de mindset die je hopelijk voelt zodra je het aantrekt. Vrouwen voor vrouwen.

Liefs,
Fien